మలయ విరాగ మారుతం

ఈ స్వరం బొడ్డును కోసిందెవ్వరు 
గొంతుకు తొలిసారిగ 
                           గమక గన్నేరు పూసిందని 
                           చూసిందని 
                           చెప్పిందెవ్వరు 
రాత్రిని కౌగిలించుకున్న మొదటి ఝాము పాటెప్పుడు 
దండంపెట్టుకుందీ... యాలాడిందీ... 
చీకటి తన నుదుటి బొట్టును 
                           అప్పుడెట్లా సవరించుకుందీ... 

నీకు లాగ... 
మనకొక కలుగులాగ 
మనసొక కరిహంస కాంతిగా... 
చైత్ర గంధంగా 
గులేబకావళి పువ్వుగా 
కిరణ రంజనిగా 
గగనమెక్కిందీ... తూలి... కూలి... 

అమ్మా... నువ్వు పాటతో కన్నందుకు 
వెయ్యి జన్మల రుణమెక్కిననే... 
నీ మెట్టెలనే నాకుతూ బతుకుతూన్న 

పాటై... మాటిచ్చిన నమ్మకమే 
                       అఘోరమయ్యింది 
అవమానాలకు అడ్డుపడింది 
ఆపతిలో ఆదుకుంటున్నది 


ఎటు దొర్లినా... 
ఖేదపడి రక్త మోడుతున్నానా... 
ఖండిత 'సంగతి'నై 
పాలు చేపుతున్నానా భూమికి 
భూమిలోపలి ఔషధాలకు 
మొలకెత్తుతున్నానా 
నీళ్ళు పోస్తున్నానా 

విహ్వలమెక్కలేదు 
ఆరోపణ దొరకలేదు 
లోపల... 
ఎండిన ఇస్తరాకు మీది నీటి బొట్టుగా 
ఒక్కడ్నే స్వర పరుచుకుంటున్నాను 
భూమిని 
భూమిలోపలి వేల ఖనిజాల్ని 

చిరువి

నల్ల గొంగలి కప్పుకున్న కురుమెల్లన్నా 

                          చందమామా... 

పసుపు నీళ్ళాడుతున్న పజ్జొన్న చెల్కా 

you are a pain pain pain

and a pain within a song

and a gain within a pain

వానలోంచి చూస్తున్నాను 

                తాటి గుట్టల్ని 

రక్తంతో తడుస్తున్న జాజు బాటల్ని 

మలిపిన ఆనకట్టల్ని నదుల్ని 

నదిలో కొట్టుకొస్తున్న అవయవాలని 

ఈ శూన్యం నిరీక్షణ... 

తెగిన దేహం 

విభజన గీతం 

ధ్వంస రుతుపవనం... నాదంటే... నాదే... 

రండిరా అయ్యా... కప్పండి నా మీద 

రక్తంతో ఎండిన బట్టల్ని 

చిరిగిన చీరల్ని 

అంటుకుంటున్న జెండాల్ని... 

కుమ్మరించండి నా మీద పగిలిన గాజుల్ని 

అనివార్యంగా 

వ్యభిచార సహజీవనమేందిరా 

రాజకీయ యక్షుడా... 

కపట దేవుడా 

కురుమెల్లన్నా... చందమామా 

                     చూస్తున్నావా... 

ఎందుకీ దేహం కంపరమెత్తుతుంది 

నెత్తిమీద కంపమోపులాగా 

                    ఈ మాటలెందుకు బరువెక్కుతున్నాయి 

నా ప్రశ్నలెందుకు ఉరితాళ్ళను వెతుక్కుంటున్నాయి 

                    సైనైడ్లను నాకుతున్నాయి 

నా జానాబెత్తెడు దుఃఖం 

                    ఈ దేశమంతా కోసుకుని పోతుందెందుకు 

పగులుతుందెందుకు మానవ భూమి 

లో... జీవుడెందుకు మూలుగుతున్నాడు 

ఎందుకు నాకు విముక్తంటే అనురక్తి 

                  అంగజ సుఖమంత సాదర భక్తి 

తెలంగాణోన్నయినందుకు 

నా జన్యు రహస్యమేందిరా 

బొమ్మగోని సామీ... పరాంకుశమా 

వైష్ణవ ముస్తాదర్... 

కణ కణం నేనెందుకు కదిలిపోతుంటాను 

నా నీడకే ఎందుకు కాష్టం పెట్టుకుంటాను 

బుక్కెడు కోపాన్నావుతుంటాను... 

అసత్యపు పదమూ 

అసహ్యపు బులెట్టూ 

కడుపులోపలి నట్టా 

ఒక్కటే నాకు...   

(చిరువి = గ్రీకు మైథాలిజీలో సగం దేహం గల పాత్ర)

రెండు ఊరవిష్కె మాటలు

నీ రేకులింటికి 

కొన్ని వందలసార్లు 

వచ్చి ఉంటానేమో... 

పొద్దుటి గాలిలో తడిసి 

వెలుతుర్లో ఎండి 

నీ బాదం చెట్టు చేతి వేళ్ళను తాకి 

కిటికీని తడిమేందుకు 

కొన్ని వందలసార్లు 

ఉండడానికి వచ్చి ఉంటానేమో... 

నాకొక లయ ఉందని 

నీ ఇంటికి తెలుసు 

నా లోపలొక నిర్లయ ఉందని 

నీ కంటికీ తెలుసు 

నీ కిటికీ పక్క గోడ వెనుక 

శీర్షాసనం వేసుకున్న అద్దం... 

                                          ఒకటుండేది 

దానిలో 

ఒక సరస్సుండేది 

ఆ సరస్సులో 

కొన్ని కాగడాలుండేవి 

ఆ కాగడాల వెలుతుర్లో 

కొన్ని గుజ్జెన గూళ్ళు... ఉండేవి 

ఆ అద్దం... ఒక చిత్రలీల 

నా ముక్కును అది పట్టి ఊగించేది 

శబ్దంతో అర్థంలేని 

పురాతన పర్వాలు రాలేవి... 

నేను 

ఊరవిష్కెనే కావొచ్చు 

కానీ 

అలహాబాద్ కుంభమేళా నుంచి 

                                        ఎగిరొచ్చిన 

                                                         నాగసాధునే అవ్వొచ్చు 

లేక అక్కడి నగ్న వృద్ధ సాధకురాలి 

                                                    ఆత్మనూ అవ్వొచ్చు 

నీ నగరంలో 

నేను లింగధారణ చేద్దామని వస్తే 

కిటికీ లేదు 

కిటికీ పక్కన గోడ లేదు అద్దం లేదు 

అద్దంపైన రేకులాకాశమూ లేదు 

ఆకాశం కింద 

బాదామాకుల నడి వయసు చెట్టూ లేదు

దాని మెనోపాజందమూ లేదు 

మల్లెల తీర్థం

ఈ   వనభూమి కానుకగా

కొన్ని చినుకుల్ని చిలకరించింది

తన పిల్లలతో వచ్చి

కాండవ వన దహన హృదయమ్మీద…

దహనం రెట్టింపైంది

రక్తంలో కొత్త లిపి పరిణమించింది

ఎముకల్లోపలి గుజ్జు

ఏకాంతాన్ని చెక్కుకుంటూంది

నా వందల దుఃఖరాత్రుల

పారవశ్యాల చుట్టూ

ఒక పచారి తీగ …లాగ…

తెలుసు నాకు తెలుసు నాకు

నా లోపల వొక స్త్రీ దేహముందని తెలుసు

జువ్వికొమ్మగా కనునీలాలను

                               పెనవేసుకుందనీ తెలుసు

ఆమె ముద్దుతో నా మాటకు

కొబ్బరి నీళ్ళ సువాసన వొచ్చిందనీ తెలుసు

గాలిలో దూది మొగ్గ ఎగిరినట్టుగా

వుంది నిశ్శబ్దం

ఇది క్షేత్రమో తీర్థమో

బట్టలు తొడుక్కోలేదింకా

అదింకా అమ్మ పాలకోసం వెదుక్కోలేదు

కొన్ని అమూర్త ఛాయలు

కనుపాపలపై గురగురమంటూ

ఈ శబ్దసందర్భం… నిద్రాభంగం కలలకు

దూరాన్నుంచి వచ్చాను

అక్కడెక్కడ్నుంచో

అవుటర్ రింగ్ రోడ్డుల్లోంచి

ఫ్లైవోవర్ల ఉరితాళ్ళల్లోంచి

పువ్వులా జారిపడ్డాను…

ఇక్కడ…

జనసమ్మర్ధం లేని కలలు

వాక్యసమ్మర్ధం కాలేని జనం

శూన్యమవుతూన్న కణం

రాలిపోయే సుఖం

అలల కంటి కొసపై ఊయలూగే కిరణం

గాలి కౌగిలింత

దాని లోపల ఔషధాల సువాసన

భూమి నిద్ర వాసన

చర్మం లోపలి ద్రవఫలకాలపైన

తడిసిన ఆకులు అలమలు

పిందెలు మొగ్గరేకులూ  నీటి బుగ్గలూ

ఎగిరే… ఎవ్వరూ…

నా పలుదెసలా

అన్నీ నేనేనా

నేనే నా వనాన్నా

వనాన్ని భోగిస్తున్న మృణ్మయ పేటికనా

లోతుల ఇక పాడనా…

ఈ వనాన…

“చెండూ గరియమ్మ బోనాల మీద

ఎవరొస్తుంర్రే పిల్లా… ఎవరొస్తుంర్రే…

చెండూ గరియమ్మ బోనాల మీద

పిలగో…

పద్యమొస్తుందే జుమ్ జుమ్ పద్యమొస్తుందే

చెండూ గరియమ్మ బోనాల మీద

పిల్లా

పాట వొస్తుందే పాటల గద్యమొస్తుందే…

మాట వొస్తుందే…

మాయల మూట వొస్తుందే…”

అంటూ…


http://www.saarangabooks.com/magazine/?p=280

శకుడు

అవున్నేను ఎక్కడికి పోవాలె ... 
వెలుగు నలిగిన దారి మూసిన 
చర్మతీరం ... ఖర్మభారం... 
కనుగవ్వన నిద్రించిన ప్రియురాలు నత్త 
నిద్రలోనే మరణించింది 
అమ్మ వొదిలేసి పోయింది 
పెండ్లాం వెన్నుపోటు పొడిచింది 
పిల్లలు బట్టలూడదీసినారు... 
నమ్ముకున్నోళ్ళు నాకేసిపోయారు... 
భగ్నజపం చేస్తున్నాను... 
వనం కాలిపోయింది 
బూడిద పుట్టింది ... 
పువ్వు మొగ్గలోకి దూకి జన్మహత్య చేసుకుంది 
కన్రెప్పలు కళ్ళను పొడిచి తింటున్నయ్ 
కథలు నిజమయ్యి కల్పన కాలుష్యమయ్యింది 
రాత్రి పగటిని వాంతి చేసుకుంటోంది 
దేవుడు డ్రగ్ ఎడిక్టయ్యాడు 
ద్వేషం తాంత్రికంగా ప్రేమయ్యింది 
ప్రేమ యాంత్రికంగా శోకమయ్యింది 
భూమి యోని వాటికయ్యింది 


అవున్నేను ఎక్కడికని పోవాలె ... 
నిరీంద్రియ స్వప్నం ఉందా 
జన్మ మొదలయ్యిందా... 
ఉంచుకున్నది ప్రసవించిందా... 
ముంచిందా దాని పాలకడలి కనలి దారిచ్చిందా... 
నెగడు మాట్లాడిందా... 
వాక్యం నవ్విందా... 
అర క్షణమైనా చలించిన దుఃఖం ఉచ్చపోసుకుందా... 
లోపల్లోపల ఉద్యానవనాన 
గోధుమ వర్ణం చంద్రుడు... ఉదయించాడా... 
శుభ్రం చేశాడా... నాల్కెను... 
మనుషులందరూ చచ్చిపోయిన్రా... లేదా 

http://www.andhrajyothy.com/i/2012/dec/31-12-31vividha.pdf

http://ex-ex-lit.blogspot.in/